Kıyamete yakın, insan, bir Müslüman görmek için kilometrelerce gidecek. İyi insanlar azalacak, konuşacak, dertleşecek insan bulmak zorlaşacaktır. Kıyamet yaklaştıkça, her geçen günün, bir öncekinden daha kötü olacağını Resulullah sallallahü aleyhi ve sellem efendimiz bildiriyor. Her ne kadar şimdi büyük zatlar yoksa da, onların yolunda giden iyi insanlar vardır. Onlarla birlik beraberlik içindeyiz elhamdülillah. Bu da çok büyük bir nimettir. Bu nimetin devamı için, kıymetini bilip şükretmeli ve fitneden çok sakınmalı.
Nasıl gemiler büyük fırtınalarda bir limana sığınıyorlar ve o tehlikeden kurtuluyorlarsa, her Müslüman da, Ehl-i sünnet âlimlerinin yolunda olan din kardeşi için sığınılacak bir limandır. İnsanın, sıkıldığı, bunaldığı veya hastalandığı zaman, istişare edeceği veya dua isteyeceği bir din kardeşini bulması, bir şey anlat da ferahlayayım, gel bir iki bardak çay içelim diyeceği bir arkadaşa kavuşması çok büyük bir nimettir. Ama bunun için, birbirlerini çok sevmesi, diğer bütün dünyalık düşünceleri bertaraf etmeleri lazım. Bu kolay değil, çünkü araya dünyalık işler giriyor, nefs ve şeytan giriyor. Şeytan, (Ama o falanca yerde çalışıyor, kaşı karadır, rütbesi var, maaşı çoktur) diye vesvese veriyor. Bunların hepsi bu dünyada kalan şeylerdir, kabre girince bunların hiçbir kıymeti olmaz. Orada rütbeler, mevkiler sıfırlanır. Bunlara değil, ameline ve ihlâsına, Allah dostlarını, müminleri sevip sevmediğine, Allahü teâlâya ve Onun dostlarına düşmanlık edenlere, buğz edip etmediğine bakılır.
Gıybet, yani birini arkasından çekiştirmek, kanser gibidir. Muhammed Hâdimî hazretleri buyuruyor ki: Biri bir yerden ayrılınca, (Herhalde rahatsız oldu da gitti) demek, biri geç kalınca (O ağır, yavaş bir kimsedir, ancak gelir) demek, birinin günahı söylenince, (Elhamdülillah biz öyle değiliz) demek, (Filan kimse iyidir ama şu kusuru da olmasaydı demek) gibi, basit görünen sözler bile, çok çirkin gıybettir ve zinadan daha büyük günahtır.
Gıybet zaten doğru olanı konuşmaktır. Ya işin içine bir de doğru olmayanlar karışırsa, o zaman iftira da olur, daha büyük günah olur. Bir ailede, bir müessesede, fitne, dedikodu, birileri hakkında bir şeyler söyleme işi başlarsa orası mümkün değil iflah olmaz. Oraya her türlü sıkıntı, üzüntü gelir, sonra da ah ederler ama çoktan iş işten geçmiş olur. İş işten geçmeden birlik beraberlik içinde olmaya çalışmalıyız.
