Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki:Evliya zatları seven sonunda evliya olur. Çünkü rastgele bir insan onları sevemez. Biri, mübarek bir zata gelip, (Efendim, siz Allah’ın sevgili kulusunuz, acaba Allah beni seviyor mu?) diye sorar. Mübarek zat da, (Sen Onu seviyor musun?) diye sorar. O da, (Vallahi çok seviyorum) der. Bunun üzerine o mübarek zat, (O zaman, Allah da seni seviyor. Çünkü O seni sevmese, sen zaten Onu sevemezsin. Sevgi büyükten, yukarıdan gelir. Nitekim hoca talebesini sevmezse, talebe hocasını sevemez. Baba evladını sevmezse, evlat babayı sevemez) cevabını verir.
Dünyada en tatlı şey, Allah sevgisi ve din kardeşi sevgisidir. Hiçbir sevgi, bunların yerini tutmaz. Allah bes, baki heves. Yani Allah için olanlar tatlı ve güzeldir, geri kalan ise boş hevestir.
Bir hadis-i şerifte, (İki salih Müslüman, bir Müslümana şahitlik yapsalar, “Bu salih bir Müslümandır” deseler, Allahü teâlâ o Müslümanı ateşte yakmaz, azap yapmaz) buyuruluyor. Yine Peygamber efendimiz, (Bir Müslüman gelir de, sizden özür dilerse, siz de affetmezseniz, Kevser havuzundan su içemezsiniz) buyuruyor.
Onun için, bizi üzen, kıran böyle bir kimse varsa, özür dilerse affedelim.
Mübarek bir zata, (Efendim, sizi tanıyan veya sizinle ilk defa karşılaşan herkes sizi çok sevmeye başlıyor, bunun sırrı nedir?) diye sorduklarında şu cevabı verir:
(Gördüğüm her mümini veya her arkadaşımı, Allah’ın bir nimeti olarak görüyorum. Ben Allah’ımı seviyorum, onun için yaratılanı yaratandan ötürü seviyorum. İnsan sevgilisinin eserini nerede görürse, sevgilisinden dolayı onu da sever. Bu yüzden, karşı taraftan gelen sevginin ana kaynağı, bizim oraya karşı olan sevgimizdir. Ben çok seviyorum, sevdiğim için onlar da beni seviyorlar. İnsanların kötü taraflarını, kusurlarını araştırmak, hiç hatırıma bile gelmiyor. Hepsi Rabbimizin yüce kudretidir. Allahü teâlâ, yarattığı bütün kulları için, “Hepsi benim ıyâlim gibidir” buyuruyor. Iyal, çoluk çocuk, ev halkı demektir. Bir annenin babanın evladı ne kadar kötü olursa olsun, bir başkası tarafından onun azarlanması veya horlanması, anne babayı üzer. Mademki insanlar Allah’ın kullarıdır, Onun kudretinin eseridir, Allah’ı seven, Onun kullarını incitmez.)
